Σάββατο 16 Απριλίου 2016

Σχέσεις ...

Ζούμε μέσα από σχέσεις. Μπορείς να ζείς στον Όλυμπο, ή σε κάποιο μοναστήρι ή μόνος σου μέσα σε μια μικρή καλύβα ή σε ένα παλάτι, αλλά δεν μπορείς να ζείς χωρίς να έχεις σχέσεις με άλλους ανθρώπους. Η σχέση σημαίνει ότι «έχεις σχέση με …», ότι «βρίσκεσαι σε επαφή με …», όχι μόνο σωματικά ή σεξουαλικά, αλλά ότι βρίσκεσαι σε πλήρη επαφή με έναν άλλο. Αλλά δεν έχουμε ποτέ πλήρη σχέση με έναν άλλο. Ακόμα και στην πιο στενή σχέση – του άντρα με την γυναίκα – καθένας τους κυνηγάει την δική του ιδιαίτερη επιθυμία ή φιλοδοξία, την προσωπική του εκπλήρωση και τον δικό του τρόπο ζωής, που είναι αντίθετος με του άλλου, όντας έτσι σαν δυό παράλληλες γραμμές που δεν συναντιούνται ποτέ. Σ’ αυτή την σχέση υπάρχει πάντα σύγκρουση.

Και τι δημιουργεί σύγκρουση ανάμεσα σε δυό ανθρώπινα πλάσματα; Στη σχέση σας με την γυναίκα σας, με τον άντρα σας, με τα παιδιά σας – που είναι οι πιο στενές σχέσεις – τι είναι εκείνο που δημιουργεί σύγκρουση; Δεν είναι αλήθεια ότι έχετε μια εικόνα για την γυναίκα σας και εκείνη έχει μια εικόνα για σας; Αυτή η εικόνα έχει χτιστεί πολύ - πολύ προσεκτικά σε μικρή περίοδο ή σε πολύ μεγάλη περίοδο. Αυτή η σταθερή καταγραφή του εγκεφάλου στη σχέση με έναν άλλο είναι και η εικόνα που έχετε δημιουργήσει για την γυναίκα σας ή για τον άντρα σας. Και αυτή η εικόνα διαιρεί. Και κυρίως όταν ζείς στο ίδιο σπίτι με το άλλο πρόσωπο – όπως στον γάμο, όπου υπάρχει όλη η αναταραχή και προσπαθείς να ξεφύγεις απ’ αυτή κάνοντας διάφορα, όπως πηγαίνοντας σε μοναστήρι, σε κάποια οργάνωση κτλ.. Αλλά ότι κι αν κάνεις, όπου κι αν πάς, εξακολουθείς να έχεις τα προσωπικά σου προβλήματα, τις επιθυμίες σου, τους στόχους σου, που και πάλι γυρνάνε σε σύγκρουση.

Μπορείτε λοιπόν, να ζείτε χωρίς να έχετε την παραμικρή εικόνα για τον άλλο; Καμία απολύτως εικόνα; Το έχετε ποτέ δοκιμάσει; Δείτε την λογική του, την ορθότητά του. Όσο συνεχίζεται ο μηχανισμός κατασκευής εικόνων, καταγράφοντας την προσβολή ή την κολακεία, δημιουργεί εικόνες για τους άλλους και αυτές οι εικόνες είναι παράγοντας διαίρεσης. Είναι δυνατό λοιπόν, να ζείτε χωρίς να έχετε την παραμικρή εικόνα; Τότε θα ανακαλύψετε τι σημαίνει αληθινή σχέση, γιατί τότε δεν θα υπάρχει καμία σύγκρουση στη σχέση. Και αυτό είναι απολύτως αναγκαίο για να κατανοήσει κανείς τα όρια της σκέψης κι έτσι να ερευνήσει σε βάθος έναν τρόπο ζωής που είναι εντελώς «ακομμάτιαστος».

Ένας άλλος παράγοντας στη ζωή μας είναι ότι από την παιδική μας ηλικία είμαστε εκπαιδευμένοι να έχουμε προβλήματα. Όταν μας στέλνουν στο σχολείο πρέπει να μάθουμε πως να γράφουμε, πως να διαβάζουμε και όλα τα υπόλοιπα. Το γράψιμο γίνεται πρόβλημα για το μικρό παιδί. Ύστερα γίνονται πρόβλημα τα μαθηματικά, η ιστορία γίνεται πρόβλημα, όπως και η χημεία. Έτσι το παιδί εκπαιδεύεται από μικρή ηλικία να ζεί με προβλήματα – το πρόβλημα του Θεού, το πρόβλημα δεκάδων πραγμάτων. Ο εγκέφαλός μας λοιπόν, είναι διαμορφωμένος, εκπαιδευμένος, διαπαιδαγωγημένος μέσα στα προβλήματα. Και τι συμβαίνει σε έναν εγκέφαλο που είναι διαπαιδαγωγημένος μέσα στα προβλήματα; Δεν μπορεί ποτέ να λύνει προβλήματα. Όταν ένας εγκέφαλος είναι εκπαιδευμένος να έχει προβλήματα και να ζεί με προβλήματα, με την λύση ακριβώς ενός προβλήματος, δημιουργεί περισσότερα προβλήματα. Από την παιδική ηλικία είμαστε εκπαιδευμένοι να ζούμε με προβλήματα κι έτσι, όντας μέσα στα προβλήματα, δεν μπορούμε ποτέ να λύσουμε τελείως ένα πρόβλημα. Μόνο ένας ελεύθερος εγκέφαλος, που δεν είναι διαμορφωμένος να ζεί με προβλήματα, μπορεί να λύσει προβλήματα. Είναι ένα από τα μόνιμα εμπόδια μας το να έχουμε προβλήματα όλη την ώρα. Οπότε ο εγκέφαλος μας δεν είναι ποτέ ήσυχος, δεν είναι ελεύθερος να παρατηρεί, να κοιτάζει.

Είναι δυνατόν να αντιμετωπίζεις προβλήματα, αλλά να μην έχεις το παραμικρό πρόβλημα. Γιατί για να κατανοήσεις τα προβλήματα και να τα λύσεις ολοκληρωτικά, το μυαλό, ο εγκέφαλος πρέπει να είναι ελεύθερος. Δείτε την λογική του πράγματος, επειδή η λογική είναι αναγκαία, το «γιατί» είναι αναγκαίο, και μόνο τότε μπορείς να πάς πέρα από το «γιατί», πέρα από την λογική. Αλλά αν δεν είσαι λογικός στο κάθε βήμα, τότε μπορεί να εξαπατήσεις τον εαυτό σου και να καταλήξεις σε κάποιο είδος ψευδαίσθησης. Για να βρείς λοιπόν, έναν τρόπο ζωής όπου θα μπορείς να αντιμετωπίζεις προβλήματα, να τα λύνεις και να μην παγιδεύεσαι μέσα σ’ αυτά, χρειάζεται πολύ μεγάλη παρατηρητικότητα, προσοχή και επίγνωση για να φροντίζεις να μην εξαπατάς τον εαυτό σου ούτε ένα δευτερόλεπτο.

Κατ’ αρχάς λοιπόν, πρέπει να υπάρχει τάξη. Και μπαίνει τάξη μόνο όταν δεν υπάρχουν προβλήματα, όταν υπάρχει ελευθερία – όχι η ελευθερία να κάνεις ότι σ’ αρέσει, γιατί αυτή δεν είναι καθόλου ελευθερία. Το να διαλέγεις ανάμεσα σε μια φιλοσοφία από μια άλλη, ανάμεσα τούτο το βιβλίο και σ’ εκείνο, και λοιπά, αυτό είναι μια άλλη μορφή σύγχυσης. Όπου υπάρχει επιλογή δεν υπάρχει ελευθερία. Όταν έχεις καθαρό μυαλό, τότε δεν υπάρχει επιλογή, αλλά άμεση αντίληψη και σωστή δράση.



…